Jest rok 990 w krainie Arundja wybucha krwawa wojna orkowie zajmują południowy półwysep Grando przewodzi im wielki wódz Gargo.
Nieumarli szturmują twierdzę, Aqarios bliźniacze miasto Gryphonis. Gdy armie ludzkie bez przerwy się wycofują, tylko drużyna Lonea Crofta
ma jakieś szanse . Lone był wojownikiem, który od najmłodszych lat walczył jak potężny minotaur. W bitwie pod Lovalen w 997r. Lone stracił życie. Lovalen upadło, lecz Lone miał rocznego syna, który tak jak Lone miał dar walki na imię miał Rasel, Rasel Croft.
W języku nieumarłych jego imię znaczy, niepokonany. Dwadzieścia jeden lat później Rasel przekonawszy się o swym darze zdecydował
że pójdzie w ślady ojca . Więc wziął ojcowski zaklęty miecz (ten miecz miał moc szybszego zabicia orka lub nieumarłego
poprzez
czar święte ostrze ) , konia i ruszył do Gryphonis stolicy Arundji . Połowę drogi przebył bez problemowo, mniej więcej 40 km od
Gryphonis napadła go grupa orków. Rycerz zsiadł z konia, koń odsunął się na bezpieczną odległość. Wojow.nik spojrzał na przeciwników
było tam 20 orków szeregowych i 3 trolich jeźdźców . Rasel dobył miecza, był gotowy by odeprzeć atak. Zanim przeciwnicy zaatakowali go
on wezwał magiczną moc i czar święte ostrze . Jego oręż zabłysnął nagle bardzo jasnym światłem, blask oślepiał orków.
Jeden z troli wydał rozkaz do ataku. Szeregowi orkowie ruszyli do ataku. Walka rozgorzała na dobre. Żadnemu z orków nie udało się
choćby zranić Rasela . Ich słaby oręż w spotkaniu ze świętym ostrzem Rasela łamał się i kruszył. Orkowie padali jak muchy.
W krótkim czasie z 20 orków zrobiło się 20 trupów. Trole nie kryły zdziwienia. Po chwili namysłu ruszyli do walki.
Zmęczony Rasel mógł tylko się bronić. Trole używają mieczy a nie toporów jak orkowie, więc szybka walka nie jest im obca, a Rasel był
szybkim przeciwnikiem . Otoczyli go ciasnym kręgiem i wymachiwali mieczami. Rasel skakał, rzucał i blokował się świętym ostrzem, które coraz bardziej słabło. Rasel w końcu przeciął jednego trolego jeźdźca a jego pancernika zabił (pancernik to stworzenie, które całe pokryte jest pancerzem). Jedno z ostrzy dotknęło twarzy Rasela. Dwaj trolowie odsunęli się. Rasel upadając podparł się ręką i stanął na równe nogi.
Z bólu Rasel przyklęknął, nie mógł utrzymać się na nogach. Lecz trolowie odjechali. Rycerz zastanawiał się, dlaczego to zrobili.
-czyżby litośćâ�Śnie odczuwają takich uczuć.
Po jego twarzy spływała krew z rozciętego łuku brwiowego.
-nie mam czasu zastanawiać się nad tym.
Gdy dojechał do Gryphonis
popędził od razu do Króla Thareza. Gdy opowiedział królowi, co się stało król dał mu armię i powiedział, aby
Udał się do Lovalen gdzie nijaki Arnoth zajmie się nim i wyjaśni szczegóły jego zadania. Oprócz kilku niewielkich spięć z orkami
wojownikom nic nie przeszkadzało w drodze do Lovalen , gdzie miała się rozegrać ostatnia bitwa . Na miejscu Rasel spotkał się z Arnothem
który powiedział mu że w Lovalen jest wieża na którą Blooder wampir dowodzący nieumarłymi położył kryształ który daje moc życia nieumarłym.
Rasel musi go zniszczyć. Powiedział mu także o tym, że król negocjował z orkami, dał im południowe wyspy w zamian za wybrzeże. Następnego dnia rozpoczęła się bitwa Lovalen 1024 r. Wszyscy wojownicy ruszyli. Rasel z
jednym celem zniszczyć kryształ. Rasel szybko przebił się przez tłumy orków, powalając przy tym paru. Dalej musiał znaleźć sposób na przedostanie się przez bramę.
Bramy strzegło 150 mrocznych czempionów nie było sensu walki, bo Rasel niechybnie by przegrał. Więc wśliznął się dziurą w murze, którą
Zrobił sam Lone. Strażnicy nie zauważyli go. Szybko wbiegł na opustoszałą wierzę, tam czekał na niego, Blooder z wyciągniętym
Złodziejem Dusz mieczem, który kradnie duszę pokonanym. Walka Rasela z Blooderem trwała długo raz jeden cofał się pod ścianę raz drugi.
Wreszcie Rasel po ciężkiej walce zwyciężył, ranny, zmęczony. Podbiegł do kryształu i zamachnął się na niego świętym ostrzem.
Kryształ rozprysnął się i wszyscy Nieumarli stracili dusze. Lecz dusza Bloodera zamiast wg górę poleciała wprost w oczy Rasela.
Rycerz odszedł i nikt go już nie widział. Orkowie się wynieśli, a Nieumarli zginęli. Do Arundji powrócił pokuj